Historia Śreniawy nieodłącznie związana jest z nazwiskiem książąt Lubomirskich herbu Szreniawa. Dobra ziemskie położone w górnym biegu rzeki Jeziorki były zarządzane przez kilkaset lat przez zgromadzenie benedyktynów z Płocka. W roku 1820 przejął je książę Jan Tadeusz Lubomirski z Małej Wsi pod Grójcem. Jego syn Zdzisław Lubomirski (1865-1943), wielki społecznik, pierwszy Prezydent Warszawy, członek Rady Regencyjnej był tym, który 14 listopada 1918r. przekazał władzę polityczną i wojskową powracającemu z twierdzy w Magdeburgu Józefowi Piłsudskiemu. Książę Zdzisław dostrzegając potwierdzone przez ekspertów walory przyrodnicze i rekreacyjne doliny Jeziorki postanowił na tych terenach zbudować miasteczko rekreacyjno-mieszkaniowe na wzór rozwijających się wówczas Konstancina, Podkowy Leśnej czy Głoskowa.

   W tym celu z dóbr we wsi Jeziora wydzielił 400-hektarowy przysiółek Śreniawa, od herbu Lubomirskich Szreniawa, sporządził plan zagospodarowania przestrzennego, wytyczył ulice, miejsce na dom zdrojowy a nawet korzystając z konfiguracji terenu tor saneczkowy. Wiele posiadłości zostało zakupionych i zagospodarowanych jeszcze przed wojną. Wybuch wojny zniweczył plany Lubomirskich, po wojnie większość działek została wykupiona i w różnym stopniu zagospodarowana. Książe Zdzisław, bohater polski podziemnej, aresztowany przez gestapo, torturowany na Pawiaku, zmarł krótko po zwolnieniu z Pawiaka od odniesionych ran i obrażeń. Jednak dalekowzroczne prognozy księcia Zdzisława w dużym stopniu spełniły się - wsie wzdłuż górnego biegu Jeziorki zaczęły nabierać charakteru letniska, zaś Gmina Pniewy z powodzeniem wspiera ekorolnictwo i ekoturystykę.